Thuis op zee - Vader en zoon Uzliakov
Hoe zijn jullie allebei in de maritieme wereld terechtgekomen?
Aleksei: Ik woon vlakbij het op één na grootste zoetwatermeer van Europa, het Onegameer, en dat was voor mij ook de reden dat ik voor dit vak heb gekozen. Mijn opa nam me vaak mee vissen in een kleine boot. Toen ik 12 was, ben ik lid geworden van de Maritieme Club voor jongeren die geïnteresseerd zijn in de maritieme sector.
We leren daar veel interessante dingen, knopen leggen, zeilen optuigen, vlaggen gebruiken, nautische onderwerpen enzovoort. In de zomer varen we op een klein schip, dat bij de club hoort, door de meren en rivieren en kunnen we enkele taken aan boord uitvoeren en andere interessante plaatsen en steden zien/bezoeken. Het was een tijd van levendige en onvergetelijke indrukken. Op basis van deze indrukken heb ik me ingeschreven bij de Zeevaartschool.
Matvei: Ik ben 20 jaar oud en ben net begonnen aan mijn carrière als zeevarende. Nu ben ik derdejaarsstudent aan de Maritieme Academie van Nizhniy Novgorod. Mijn vader werkt als kapitein en ik heb veel interessante verhalen van hem gehoord over het leven van een zeevarende en ik was erg geïnteresseerd, daarom heb ik dezelfde weg gekozen. In mijn eerste scheepspraktijk was ik op twee schepen "mv Alice" en "mv Greenland" als een dekcadet (heel erg bedankt MF Shipping Group voor deze kans!). Het was een onvergetelijke ervaring!
Wat was het mooiste moment in je carrière tot nu toe?
Aleksei: Er zijn verschillende momenten die in mijn geheugen gegrift staan, een daarvan was toen we aan boord van een van de schepen onder de beroemde Sydney Harbour Bridge doorvoeren. Ons schip was het laatste vrachtschip dat de commerciële haven van Sydney binnenvoer (de commerciële haven is van de stad verplaatst), en op hetzelfde moment werd de 75e verjaardag van deze brug gevierd. Er waren veel mensen aan land en op kleine boten, rondvliegende helikopters, vuurwerk, en een lasershow. Het was echt aantrekkelijk om te zien. Een ander mooi moment was mijn eerste reis als kapitein. Het was spannend.
Matvei: Het was het moment dat ik aan boord kwam; alles zag er heel ongewoon uit voor mij, en ik wilde weten hoe het schip in elkaar zat en hoe de bemanning daar werkte.
Wat is volgens jou de grootste verandering in de nabije toekomst?
Aleksei: We leven in een snel veranderende wereld en de technologie ontwikkelt zich zo snel dat sommige dingen die we ons 10 jaar geleden moeilijk konden voorstellen, nu al realiteit zijn, vooral in de maritieme sector. Groene technologie, LNG- en elektrisch aangedreven schepen, autonome schepen, zeilen terug op sommige koopvaardijschepen, en nog een aantal interessante oplossingen zullen zeker binnen een paar jaar op schepen verschijnen, evenals strengere regelgeving met betrekking tot uitstoot en vervuiling van schepen.
Matvei: Ik denk dat het binnenkort autonome schepen en havens worden. Er zijn veel prospectieve projecten in deze richting, maar we zijn nog ver verwijderd van volledige automatisering. Ik denk dat er nog vele jaren vraag zal zijn naar zeevarenden.
Matvei: "Ik ben er trots op dat ik dit beroep heb gekozen en de weg naar mijn droom ben ingeslagen!"
Als je alles had kunnen worden, zou je dan nog steeds kapitein zijn geworden of zou je een andere keuze hebben gemaakt?
Aleksei: Ik heb geen spijt van wat er in mijn leven is gebeurd en ik zou niets willen veranderen, zelfs niet als ik de kans had.
Matvei: Ik kan me moeilijk een ander beroep voorstellen en als ik de kans had om alles te veranderen, zou ik dat doen.
Welk advies heb je voor de nieuwe generatie?
Aleksei: Probeer elke keer iets nieuws te leren, blijf positief en kijk optimistisch naar de toekomst.
Matvei: Ik denk dat ik de nieuwe generatie vertegenwoordig, en het advies dat ik mezelf zou willen geven is: "Als je een doel hebt, ga ervoor."
